عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
قوانین | 1 | 43 | alireza |
پارکور (به فرانسوی: Parkour) یا هنر جابجایی (به فرانسوی: L'art du déplacement) یا شهرنوردی به پیشنهاد گروه رها [۱] یک راه نوین برای تعامل با محیط اطراف فقط با استفاده از تواناییهای انسان است [۲] . داوید بل، بنیانگذار پارکور در فرانسه میگوید: «جنبهٔ فیزیکی پارکور، غلبهکردن بر تمامی موانع پیش روست، درست مانند اینکه در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست، بلکه مجموعهای هدفمند و دارای فلسفهٔ خاص خویش است. پس هدف پارکور، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین، روانترین و مستقیمترین مسیر و مناسبترین حرکات است که میتواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد.» «کارایی» یکی از مهمترین مشخصههای پارکور است، و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریعترین باشند، بلکه باید مستقیمترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.[۳]
به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره میبرند «تراسور» گفته میشود.
تاریخچه پارکور[ویرایش]
پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشتهاست. انسانها به طور طبیعی گسترهای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود میآورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت میکنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه میکنیم، آن ویژگی را از دست میدهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کردهاند (از جمله عیاران کاغذباز).
اما پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام بود پایهگذاری شد. او و همراهانش بهدنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیتها، سرانجام توسط فرزندش داوید بل (David Belle) بصورت مدوّن درآمد. داوید بیشتر عمر خود را صرف ساماندهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستیان فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین آنهاست، با آموزشهای ریموند بل این ورزش را از ترکیب ورزشهای مختلفی مانند ژیمناستیک و با هدف کمککردن به دیگران در مواقع اضطراری، در حاشیه پاریس به وجود آوردند[۴]
نامه دیوید بل[ویرایش]
در تاریخ ۶ آوریل ۲۰۱۲ دیوید بل نامهای سرگشاده منتشر کرد [۱] تا بار دیگر بر فلسفه پارکور مبنی بر در حرکت بودن (در مقابل حرکات آکروباتیک تنها)، پارکور کردن برای سالم بودن (در مقابل تمرینهای بی منطق که باعث آسیب دیدگی میشوند) و لذت بردن شخصی از پارکور کردن (در مقابل پارکور کردن برای دیده شدن توسط بقیه) تاکید کرد. این متن در همان موقع توسط امیرحسین ایمانی ترجمه شد و در مجله پارکور و دوآزاد ایران شماره ۴ منتشر شد[۵]...........................................ادامه دارد برای خواندن ادامه
به ادامه مطلب برو
فلسفه پارکور
پارکور يک رشتهٔ ورزشي است، اما فلسفهاي با ارزشهاي خاص خود و براي آگاهي از تواناييهاي خويشتن، مبارزه عليه خود و پرورش جسم و روح دارد. پارکور گذشته از يک ورزش و هنر، يک شيوهٔ زندگي کردن و يک فلسفهٔ روزانهاست.
يکي از فلسفههاي اين ورزش، اتکا به تواناييهاي جسمي و ذهني افراد براي کمک کردن به کساني است که در شرايط ويژهاي قرار دارند. به همين دليل است که در اين ورزش خبري از مسابقه و ردهبندي ورزشکاران و غيره نيست، زيرا هر کسي تنها براي خودش و نه براي اثبات برتري خود، تمرين ميکند.
بسياري پس از آشنايي با پارکور، اصول آن را در زندگي خود نيز به کار ميبرند. به کساني که از اصول پارکور در زندگي خود بهره ميبرند «تراسور» گفته ميشود.هنر پشت سر گذاشتن کاراي موانع، با به چالش کشيدن فيزيکي و جسمي خود باعث ميشود که با موقعيتهاي زندگي روزانه آسانتر کنار بياييم. وقتي که يک مانع يا به عبارتي وضعيتي دشوار در زندگي ما پديدار شود، يک تراسور همانگونه که در پارکور ياد گرفته، سريع و کارا بر آن غلبه ميکند و بدون تغيير مسير به راه خود ادامه ميدهد.
جدا از حرفهاي شدن در حرکات، قسمت اصلي آموزش و تمرين صحيح پارکور، توانايي غلبه بر ترس و استفاده از آن در زندگي است، چرا که ابتدا بايد بتوان بر ذهن و تفکر خود چيره شد تا توانايي حرفهاي شدن در پارکور در ما بوجود آيد. کساني که پارکور تمرين نميکنند معمولاً دربارهٔ آين موضوعات چيزي نشنيده يا نديدهاند؛ در صورتي که به گفتهٔ بنيانگذار اين هنر، «فلسفه» جزء دروني پارکور است.
پارکور چه چيزي نيست؟
پارکور حرکات آکروباتيک، بدل کاري، رقص، حرکات احمقانهٔ بدون توجه به عواقب آن و پرشهاي بلند بدون دليل نيست. هم چنين پارکور «حرکتهاي دلخواه» نيست بلکه مجموعهاي از حرکات از پيش تعريف شده و هدفمند است.
در پارکور خبري از مسابقه و کلکل هم نيست. يک کمپين از يکم ماه مه سال 2007 توسط وبگاه رسمي پارکور براي حفاظت از پارکور و فلسفهٔ آن در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شدهاست. اعضاي اين کمپين اعتقاد دارند که «مسابقه» افراد را تحريک ميکند که با ديگران براي رضايت تماشاگران يا اثبات برتريهاي خود و يا احيانا سودهاي مالي مبارزه کنند؛ در حالي که در پارکور، افراد در کنار يکديگر و فقط براي خودشان تمرين ميکنند. پس پارکور نميتواند تبديل به يک رشتهٔ مسابقهاي شود، مگر آن که اساس وجودي آن يعني «پرورش خود» ناديده گرفته شود.
توجه داشته باشید که هنگام تمرینات ورزشی، تنفس خود را ریتمیک و از روی نظم کنترل کنید. همچنین دقت کنید که تا حد امکان آرامش را حفظ کنید و از تند نفس کشیدن جلوگیری کنید.
سعی نکنید تا با دهان نفس بکشید. البته برای خارج کردن سریعتر هوا می توانید از دهان استفاده کنید، اما برای کشیدن آن اصلا" از دهان استفاده نکنید. بکارگیری دهان برای عمل دم باعث می شود تا هوا به حجم نامشخص (زیاد) وارد بدن گردد بدن اینکه فیلتر شود. بینی با فیلترهایی که در قسمت ورودی خود دارد، هوای دم را پاک سازی می کند. همچنین بینی با حجم کمتری که دارد باعث می شود تا حجم هوای دم کنترل شده و به مقدار مورد نیاز باشد.
تنفس از دهان باعث خشکی دهان و گلو می شود که این موضوع به خشک شدن آب بدن و کسری انرژی کمک می کند.
روش توصیه شده اینست که دم از راه بینی و بازدم از راه دهان انجام گیرد. در این روش البته بهتر است که هنگام کشیدن هوا، دهان کاملا" بسته باشد. البته روش دم و بازدم از راه بینی بیشتر توصیه می گردد. در این حالت دهان در هر دو حالت (دو و بازدم) کاملا" بسته است.
اما چگونگی تنفس نیز امری بسیار مهم است. برای کشیدن تنفس، نگه داشتن نفس در بدن و بیرون دادن آن مدت زمانی نسبی لازم است تا حرکت ریتمیک حفظ گردد، که این موضوع در هنگام انجام تمرینات امر مهمی است. همانطور که قبلا" نیز اشاره شد، آرامش در تنفس لازم است تا حفظ گردد.
بعد از انجام تمرینات و یا هنگام استراحت بین هر تمرین، سعی کنید تا به صورت عمیق در روش زیر چند مرتبه تنفس کنید:
اگر برای مثال یک ثانیه را صرف کشیدن نفس عمیق می کنید، چهار برابر آنرا (چهار ثانیه) می بایست برای نگه داشتن نفس در بدن صبر کنید. سپس در زمان دوبرابر آن (دو ثانیه) باید نفس را بیرون دهید. این مدت زمانها بستگی به نوع نفس کشیدن شما دارد. اما نسبتها می بایست رعایت شوند. یعنی اگر دم دو ثانیه به طول انجامد، نگه داشتن آن باید هشت ثانیه طول کشد و بازدم نیز چهار ثانیه.
این نوع روش تنفس چه برای کسانی که ورزش می کنند و چه کسانی که نمی کنند، در روز سه مرتبه ده باری توصیه می شود. یعنی ده بار صبح، ده بار عصر و ده با قبل از خواب.
تغذیه نیز نباید فراموش شود. اشخاص ورزشکار می دانند که هنگام ورزش نباید معده یا روده شان پر باشد. چرا که این موضوع به غیر از مشکلاتی که به سلامت انسان وارد می کند، باعث فشار به ریه نیز می شود
بهترین پارکورکاران و دوندگان دوی آزاد جهان یکبار دیگر به جزیره سنتورینی در یونان باز می گردند تا در روز 14 سپتامبر ) 23 شهریور( در "بهشت دوی آزاد" در بزرگترین مسابقه فری رانینگ دنیا شرکت کنند: در ردبول آرت آو موشن. 18 ورزشکار در فضایی که کوه های آتش فشانی و دریای بیکران آبی رنگ را در دل خود دارد، توانایی هایشان را در طبیعی ترین مسیر فری رانینگ به رخ یکدیگر می کشند. اما چیزی که برای تمامی ورزشکاران پارکور و فری رانینگ از سرتاسر دنیا اهمیت دارد، 6 جای خالی است که همه می توانند برایش اقدام کنند. فقط کافی است به سایت رسمی ردبول آرت آو موشنبروید و ویدئوهایتان را آپلود کنید. 3 داور مرد و 3 داور زن، بهترین ویدئوها را گلچین می کنند تا این 6 جای خالی را از میان بهترین ها پر کنند. پروسه آپلود ویدئو از 27 خرداد آغاز شده و تا روز 9 مرداد ادامه دارد. تنها کاری که ورزشکاران باید انجام دهند این است که ویدئویی از حرکاتشان را تهیه کنند و لینک تماشای ویدئو را برای سایت ردبول آرت آو موشن ارسال کنند. تمامی قوانین و مقررات مرتبط با مسابقه در این سایت نوشته شده است. لیست نهایی شرکت کنندگان در مسابقه امسال به این ترتیب است: 8 ورزشکاری که در دور نهایی ردبول آرت آو موشن سال 2012 حضور داشته اند، 6 ورزشکاری که از طریق مرحله تعیین سطح آنلاین پا به این رقابت می گذارند و 4 ورزشکاری که 3 روز قبل از شروع مسابقه در محل برگزاری رویداد تست می دهند و انتخاب می شوند. شهرت سنتورینی به کوه های آتش فشانی، غروب زیبا و معماری سنتی سفید و آبی اش است. در طول سالیان گذشته سنتورینی بهشت دوندگان آزاد بوده و هر سال میزبان بهترین های فری رانینگ و پارکور دنیاست.
Size: (49.37 mb) دانلود
پاركور در قشم
بچه هاي پاركوركار در قشم محل تمرين : پارك زيتون ساعات تمرين :8شب به بعد
چگونه یک تراسور )پارکور کار( شویم؟ پارکور ورزشیه که تنها نیاز به اراده،پشت کار و علاقه داره. مهم نیست که بزرگی یا کوچیک،دخترییاپسر،چاقی یا لاغر،از قشر مرفع جامعه ای یا متوسط یا حتی فقیر فقط باید بخوای.)از قدیم گفتن خواستن توانستن است.( در ضمن پارکور از مناطق فقیر نشین فرانسه سرچشمه گرفت. برای اینکه تراسور بشی نیازی به لباس خاصی نداری،یا جائی که حتماَ اونجا تمرین کنی،فقط خودتی با خدای خودت.)البته رو ما هم میتونی حساب کنی ما هم تا جائی که بتونیم کمکت می کنیم.(پس اگر یکم همت کنی حتماَ به نتیجه میرسی. برای اینکه یه تراسور موفق بشی باید به چنتا نکته توجه کنی: 1.اول از همه باید صبور باشی:یعنی توقع نداشته باشی با 2-3ماه تمرین بتونی تمام حرکاتو یاد بگیری.این حرکاتی هم که تو کلیپ ها و فیلم ها میبینی حاصل سال ها تمرین و تجربس.پس اگر صبور نباشی خیلی آسیب میبینی.)پس یکم صبور باش.( 2.اراده و پشت کار:یکی دیگه ازلازمه های پارکور اراده و پشت کاره،به طوریکه اگه اراده نداشته باشی حرکتی رو یاد نمی گیری درضمن اراده خالی هم کمکت نمیکنه.چون اگه پشت کار نداشته باشی با اولین شکست دل سرد میشی و دست از تمرین برداری،پس این دو مکمل همدیگرند. 3.اصلاَ بهونه نیار و خودتو سرزنش نکن؟؟؟ اگه نتونستی حرکتی رو انجام بدی بهونه نیار که چاقی یا زیاد لاغری یا اینکه تو دختری و این کارا برای پسراس،به اینا میگن بهونه و سرزنش که اصلاَ خوب نیست تا میتونی ازش دوری کن تا باعث پسرفتت نشه.
تعداد صفحات : 4