پارکور یک ورزش و هنر است ، هنر جا به جایی. برای مثال یک فرد عادی وقتی به یک ارتفاع می رسد دنبال پله برای پایین آمدن از آن می گردد اما یک پارکور کار از آن ارتفاع می پرد. یک آدم عادی وقتی به یک مانع می رسد مسیرش را عوض می کند اما یک پارکور کار آن مانع را با یکی از حرکات پارکور پشت سر می گذارد. البته منظورم این نیست که از این به بعد بجای از پله بالا و پایین رفتن از در و دیوار بپرید بالا و پایین و این کار در قالب ورزش انجام می شود نه زندگی روزمره !

اگر بخوام رسمی تر توضیح بدم میشه پارکور یعنی رفتن از نقطه A به B در سریعترین زمان با استفاده از توانایی های بدن انسان.

پارکور در ایران ورزش جا نیفتاده ای هست و خیلی ها تا حالا اسم آن را هم نشنیده اند و بدتر از آن عده ای درک نادرستی از این ورزش دارند مثلآ میگن این ورزش مال دزد هاست که از در و دیوار بری بالا یا عده ای فکر می کنند که پارکور جنگولک بازی ، بدل کاری ، حرکات آکروباتیک ، کلکل و… این چیز هاست که همگی اشتباه و غلط محض است.

پارکور مثل سایر ورزش ها ذهن شما رو از این دنیای کثیف آزاد می کنه و استرس رو به شدت کاهش می ده. به شما یاد میده چطوری با مشکلات زندگی مبارزه کنید. چون کم کم یاد می گیرید که نباید به خاطر وجود یک مانع مسیرتان را عوض کنید. باید مانع را از سر راهتان بردارید.

پارکور در دسته ورزش های بسیار خطرناک (Extreme) قرار نمی گیره ولی خوب ورزش خطرناکی هست و باید در آن سیاست ، صبر ، خود باوری ، شجاعت و… داشته باشید که با تمرین همه اینها را بدست میارید که در زندگی بسیار کمکتون می کنه.

واسه انجام تمرینات مطلوب پارکور باید کمی آمادگی بدنی (انعطاف و وزن مناسب و…) داشته باشید ولی با نداشتن اینها هم میتونید تمرینات پارکور را در حد خودتان انجام دهید.
عده ای فکر می کنند پارکور یعنی کله خر بودن ! میگن وقتی پله هست چرا از دیوار بپریم؟ خوب وقتی می تونید توپ رو با دست ور دارید و بدوید توی دروازه حریف و توپ رو بندازید اونجا چرا انقدر جون می کنید با پا بهم پاس می دید و… ، وقتی می تونید با هلی کوپتر یا تله کابین بروید بالای کوه چرا کوه نوردی می کنید که آخرش هم از اونجا بیفتید پایین؟
پس می بینید که ذات ورزش همین است و ذات پارکور هم مثل سایر ورزش ها گذر از موانع است. ورزشکاران بخاطر علاقه ورزش می کنند لازم نیست حتمآ با دید سود و منفعت جویی به ورزش نگاه کنید.

پارکور مثل همه ورزش های دیگه دنیایی از تکنیک و فلسفه است. یک انسان عادی وقتی از ارتفاع 4 متری بپرد بدون شک آسیب می بیند در حالی که یک پارکور کار به سادگی از آن ارتفاع می پرد بدون اینکه کوچکترین آسیبی ببیند ، او با استفاده از فنون پارکور فشار وارد بر پاها را دفع می کند و صحیح و سالم می رود.

تاریخچه پارکور

پارکور از قدیم و زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشت وجود داشته است اما جرقه های پارکور به معنی امروزی توسط یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام به نام ریموند بل (Raymond Belle) زده شد. او در جنگ نیاز به هنری برای تعقیب و فرار ، امداد و نجات داشت. او از جمله آتش نشان های دلیر نیز بود و چندین ماموریت بسیار خطرناک را انجام داده بود. حدودآ 28 سال پیش در یکی از روستاهای اطراف فرانسه پسر ریموند ،  دیوید بل (David Belle) بعضی از این حرکات پدر خود را با بازی های کودکانه با دوستانش آمیخته بود. وقتی بزرگتر شدند روی این هنر کار کردند و آن را به این شکل امروزی تبدیل کردند. در اصل پدران این رشته دیوید بل و سباستین فوکان ) هستند.

بعد از مدتی بین سباستین فوکن و دیوید بل اختلافاتی بر سر عقاید مختلف بوجود آمد که منجر به تقسیم شدن این رشته به دو بخش متفاوت شد. سباستین معتقد بود که در پارکور باید کمی حرکات نمایشی و خلاقانه و زیبا وجود داشته باشد ، اما دیوید می گفت زیبایی حرکات هیچ اهمیتی در پارکور ندارد. پس سباستین رشته جدیدی به نام Free Running را پایه گذاری کرد.